مانیسمان

تاریخچه لوله مانیسمان : دو برادر آلمانی به نام های هارد و مکس، نخستین بار در حدود سال ۱۸۸۶ موفق به تولید لوله از شمش فولادی به جای ورق شدند. آنها توانستند روشی ابداع کنند تا با تولید لوله های بدون درز با ضخامت بالا، مسئله فشار انتقال سیالات مخصوصاً نفت را در آن زمان، به حد جدی کاهش دهند.

روش نورد مانسمان در ساخت لوله های بدون درز، با استفاده از بیلت استوانه ای یکنواخت و بدون حفره اولیه انجام می شود. در این روش که تحت اثر مانسمان صورت می پذیرد، به علت حجم بالای فرآیند شکل دهی، فرآیند نورد، تحت شرایط دمایی نورد داغ انجام می شود. اجزای اصلی مورد استفاده در این فرآیند شامل دو عدد غلتک مخروطی، دو عدد غلتک راهنما، پلانژر، مندرل و بیلت استوانه ای است. غلتک های مخروطی که وظیفه اصلی را در فرآیند نورد مانسمان بر عهده دارند، به صورت مایل نسبت به هم قرار گرفته اند. زاویه انحراف محور غلتک ها نسبت به محور بیلت که با عنوان زاویه تغذیه بیان می شود، وظیفه تغذیه خودکار بیلت را در فرآیند ایفا می کند. غلتک های راهنما به صورت دو رینگ به شعاع داخلی نزدیک به شعاع لوله تولیدی، وظیفه راهنمایی و عدم خروج از مرکزی بیلت را بر عهده دارند. در روش مانسمان، به علت اعمال فشار شعاعی غلتک ها به بیلت و وجود تنش های کششی ثانویه وارد شده در مرکز آن، حفره هایی محوری در جهت طولی نمونه القا می شوند.